De Wadden, erkend als internationaal werelderfgoed, zijn als één groot, levend, ademend organisme. Met schitterende zonsondergangen, een divers dierenrijk en landschappen die twee keer per dag veranderen, heeft het gebied zich al veelvuldig bewezen als fotogenieke plek. Toch is het grootste intergetijdengebied ter wereld nog nooit zo adembenemend in beeld gebracht als nu. De film richt een hypnotiserende blik op de cycli en contrasten van de seizoenen: leven en dood, storm en stilte, de massa en het individu. 

Het resultaat is een cinematografisch gedicht, zonder voice-overs of interviews tegen een overweldigend decor van lucht, water, wolken, wind, mist en voortdurend veranderend licht. 

Ons brein is getraind om veranderingen en verschillen waar te nemen en een bewegende camera zou dat alleen maar versterken. Nu dicteert de camera niets en bepaal je zelf waar je naar kijkt: de duizelingwekkende golfjes en sterren, het helmgras, de lepelaars, het lijnenspel, de zon die precies door twee palen schijnt. Het is een wandeling zonder paden. Beeldschoon.
―
de Filmkrant
Met Silence of the ­tides komt het Waddengebied, in 2009 door Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed, in al zijn grootsheid de bioscoopzaal in gewaaid.
―
De Standaard
Deze film speelt momenteel niet.