'The Crying Game' mag vandaag dan al geregeld opduiken in allerhande lijstjes, begin jaren 90 ondervond de Ier Neil Jordan de grootste moeite om de thriller gefinancierd te krijgen. En het feit dat Stephen Rea erin een sympathieke IRA-soldaat speelt, was dan zelfs nog niet het grootste struikelblok. (Er zit een twist in de film die linea recta de geschiedenisboeken inging, maar waar we zelfs na dertig jaar niets over kunnen zeggen om de plot voor niemand te verpesten. Laat ons het erop houden dat 'The Crying Game' speelt met culturele, raciale en genderconventies op een manier die vandaag nog steeds ontzag inboezemt.)
Jordan moest het uiteindelijk doen met een minibudget, maar zelfs dat bleek nog te veel om aanvankelijk uit de kosten te komen – de belangstelling voor de film in Groot-Brittannië en Ierland was ontstellend klein. In de VS werd 'The Crying Game' echter een onwaarschijnlijke sleeper hit en kreeg hij uiteindelijk zelfs zes Oscar-nominaties, waaronder Beste Film. Een toen redelijk spectaculaire krachttoer voor een indie waarin niemand geloofde. Toegegeven, die twist droeg in de VS nog geen klein beetje bij aan de hype rond de film, maar 'The Crying Game' is echt wel over heel de lijn een verrukkelijk onvoorspelbare, opzettelijk ambigue en heerlijk complexe film.
Leuk om weten: in de evenzeer erg straffe IRA-reeks 'Say Nothing' (Disney+) duikt Stephen Rea op als personage. De acteur trouwde in de jaren 80 met Dolours Price, een notoire IRA-terrorist, en de serie lijkt te suggereren dat zijn wederhelft iets te maken had met de plot van 'The Crying Game'. De film begint met de kidnapping van een Britse soldaat (Forest Whitaker) door een vrouwelijk IRA-lid (Miranda Richardson).
- Met introductie door
Ben Van Alboom
