Regisseur Emanuel Pârvu gebruikt dit voorval om de Roemeense samenleving te ontleden. Laag per laag onthult hij de hypocrisie en de bekrompenheid in zowel een kleine dorpsgemeenschap als in de grotere instituten van het land. Terwijl die lagen telkens gevat worden in een personage - de ouders, een priester, een politieagent - staat Ali zelf symbool voor alle identiteiten die gemarginaliseerd worden.
In dat opzicht doet 'Three Kilometres to the End of the World' denken aan de films van landgenoot Christian Mungiu (4 Months, 3 Weeks, 2 Days). Een kleine gebeurtenis gebruiken om grotere dynamieken te tonen, en te hekelen. Een vergelijking die ook op het filmfestival van Cannes werd gemaakt, waar de film vorig jaar de Queer Palm won.
"Bekrompenheid is ons kapot aan het maken. We zitten op het randje van beschaving," vertelde Pârvu zelf over zijn film. 'Three Kilometres' is dus vooral een oproep tot een respectvolle, open blik naar elkaar. Drie kilometer tot het einde van de wereld is allesbehalve ver ... Een krachtige boodschap in een zeer sterke film!
